معنی تسکین بخش در لغت نامه دهخدا

آرام کننده، نامۀ تعزیت. (ناظم الاطباء)

معنی تسکین بخش - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(اَ رَ)

هر چیز که موجب تسکین و تسلی گردد. (ناظم الاطباء). آرام کننده. تسکین دهنده درد و غم. آرامش دهنده. و رجوع به تسلیت و تسلی و تسلیه شود

(اَ حَ)

تسلی دهنده. آرام کننده. آرامش دهنده. مسکن. تسکین بخشنده. و رجوع به تسلی و ترکیبات آن شود

انده گسار و سود این نامه هر کسی را هست و رامش جهان است وانده گسار اندهگنان است و چاره درماندگان تسلی بخشنده آرام بخش

آرام بخش، قراربخش

رضایت بخش، راضی کننده

آرام بخش، آرامش بخش